به گزارش روابط عمومی دانشگاه آزاد اسلامی به نقل از خبرگزاری فارس، «استاد» در فرهنگ ما و در فرهنگ‌های دیگر نیز حرمت بسیاری دارد به طوریکه با دیدن استادمان از جا برمی‌خیزیم و احترامش می‌کنیم، در فرهنگ مذهبی‌مان نیز احترام استاد بسیار تأکید شده چرا که استاد به ما نکاتی را می‌آموزد و احترامش بر ما واجب است.
امروزه تدریس فقط در آموزش و تئوری خلاصه نمی‌شود و پژوهش و تحقیق و حتی کارآفرینی نیز به مباحث درسی اضافه شده است، استاد به دانشجو می‌آموزد که چگونه تحقیق کند، چگونه تولید کند و چگونه برای خودش کسب و کار راه بیندازد.
در این میان برخی اساتید خودشان با همکاری همکاران و دانشجویان شان تولیداتی را انجام می‌دهند که هم مشکلی از مشکلات کشور را برطرف می‌کند هم سبب اشتغال‌زایی می‌شود.
شهروز ساویز عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی از آن دسته اساتید است که نیاز صنعت کشور را شناخته و برای رفع آن تلاش می‌کند، در این میان برای عده‌ای از دانشجویانش هم اشتغال‌آفرینی می‌کند.
ساویز، معتقد است اگر دانشگاهیان طرحی ارائه دهند که نیاز صنعت را برطرف کند حتما از آن استقبال می‌شود.
برای آشنایی بیشتر با نحوه عملکرد این استاد دانشگاه پای صحبت‌هایش نشستیم.
فارس: درباره عملکردتان و ضرورت نیازسنجی دانشگاهیان از صنعت بیشتر بگویید.
ساویز: من اعتقاد دارم نیاز صنعت به دانشگاه بیش از نیاز دانشگاه به صنعت است، چرا که دانشگاه کار خود را انجام می‌دهد و آموزش و پژوهش در دانشگاه صورت می‌گیرد، اما صنعت باید برای رفع نیازهایش به سراغ دانشگاه بیاید؛ در دنیا حل مسائل صنعت در دانشگاه انجام می‌شود که البته هزینه چندانی هم برای صنعت در بر ندارد، به نوعی می‌توان گفت میزانی که صنعت برای ارتباط با دانشگاه هزینه می‌کند در برابر آنچه که به دست می آورد اصلا به چشم نمی‌آید.
در کشور ما هم باید چنین اتفاقی رخ بدهد اما وقتی صنعت نمی‌خواهد به سمت دانشگاه حرکت کند دانشگاه باید به سمت صنعت حرکت کند.
* باید فاصله دانشگاه با صنعت را کم کنیم
فارس: شما هم این کار را انجام دادید؟
ساویز: بله، مدتی با دوستان صنعتی کار می‌کردیم و در زمینه‌های مختلف دیدم که نیازهایی وجود دارد؛ صنعت ما علم و دانش لازم را ندارد و فقط اطلاعاتی با آزمون وخطا در صنعت به دست آمده است.
فاصله صنعت با دانشگاه در حال حاضر زیاد است و برای اینکه دانشگاه به صنعت برسد باید هم فاصله هزینه‌ای و هم فاصله زمانی را کوتاه کنیم، در این زمینه مسوولان دانشگاه می‌توانند به محققان کمک کنند.
به نظر من صنعت باید به سمت دانشگاه حرکت کرده و با دستاوردهای دانشگاه آشنا شود اما این کار را نمی‌کند بنابراین دانشگاه می‌تواند دستاوردهایش را به صنعت معرفی کند.
* ارتباط دانشگاه با صنعت در رویداد عصر امید
فارس: این کار به چه صورت باید انجام شود؟
ساویز: به طرق مختلف مانند برگزاری نمایشگاه‌ها قابل انجام است، البته ما ۸ سال شبانه روز کار کردیم تا از دانشگاه به صنعت برسیم اما امسال دانشگاه آزاد رویدادی با عنوان رویداد عصر امید را در خردادماه برگزار می‌کند که ما هم در آن شرکت می‌کنیم، فناوران دیگر هم حضور دارند و صنایع می‌توانند با حضور در این رویداد با دستاوردهای دانشگاه که برای رفع نیازشان مفید است آشنا شوند.
* حرکت نوی دانشگاه آزاد به سمت صنعت
فارس: درباره رویداد عصر امید هم توضیح دهید.
ساویز: رویداد عصر امید حرکت نویی است که به سمت ارتباط دانشگاه با صنعت حرکت کرده است، از سال‌های گذشته در دانشگاه‌ها بخش ارتباط با صنعت دایر شده و به صورت موردی این کار صورت می‌گرفت اما اینکه آژیری کشیده شود نبوده، رویداد عصر امید این کار را انجام می‌دهد و این آژیر هم به نفع صنعت و هم دانشگاه است.
فارس: شما چه طرحی را در این رویداد ارائه می‌کنید؟
ساویز: طرح امحای زباله‌های خطرناک به کمک پلاسما.
* می‌خواهیم خواسته مقام معظم رهبری را محقق کنیم
فارس: درباره طرح‌تان نیز توضیح بفرمایید.
ساویز: هدف ما از انجام این طرح حرکت در راستای تأکیدات مقام معظم رهبری مبنی بر تولید دانش بنیان بود که چند سالی است بر این موضوع تأکید دارند؛ بنابراین ما به دنبال اجرای طرحی برای حل یکی از مشکلات اصلی کشور بودیم که به این تکنولوژی ورود کردیم و با دست خالی محصول پیشرفته علمی ساختیم، فقط چند کشور در دنیا به این تکنولوژی ورود کرده‌اند.
فارس: کاربرد این طرح چیست؟
ساویز: امحاء زباله به روش‌های مختلفی صورت می‌گیرد که تکنولوژی پلاسمای حرارتی یکی از روش‌های نوین است.
این روش به‌واسطه درجه حرارت بالای آن نسبت به سایر روش‌ها مزایایی نظیر عدم نیاز به تفکیک زباله، پاک‌ترین روش از نظر آلاینده‌های زیست محیطی، بالاترین بهره در تولید انرژی دارد، در این روش مواد آلی تبدیل به گاز سنتزی می‌شوند که در صورت فرآوری می‌تواند منجر به تولید انرژی شود، علاوه بر آن مواد معدنی که به‌صورت مذاب از انتهای کوره خارج می‌شوند بعد از خنک‌سازی قابلیت استفاده در صنایعی مثل ساختمان دارد.
* کارمان را از دانشگاه آغاز کردیم تا به محصول مورد نیاز صنعت رسیدیم
فارس: گفتید ۸ سال شبانه روز کار کردید؟ از چه سالی؟
ساویز: تقریبا سال ۸۸ کارمان را شروع کردیم و تصمیم گرفتیم با پروژه‌ای به رفع نیازهای کشور کمک کنیم، ابتدا نیاز سنجی کردیم و پس از بررسی‌ها مشخص شد که در زمینه پسماند در کشور با مشکل رو به رو هستیم.
دیدیم در زمینه پسماند شهری در دنیا روش‌های متنوعی وجود دارد که ما می‌توانستیم از این روش‌ها استفاده کنیم و دیگر روش‌های مرسوم و قدیمی را به کار نبریم.
البته در دنیا کسی جز چند کشور در زمینه پسماند خطرناک کاری انجام نداده بود که ما به این موضوع ورود کردیم.
* اگر از سوی دانشگاه حمایت نمی‌شدیم شاید به نتیجه دلخواه نمی‌رسیدیم
ابتدا هدف‌گذاری کردیم و به بحث‌های اصلی پرداختیم که یکی از بحث‌های اصلی تولید مشعل‌هایی بود که دمای بالایی داشت، علاوه بر بحث امحای خطرناک منبعی وجود دارد که حرارت بالا تولید می‌کند و سرریز این حرارت بالا می‌تواند در سایر صنایع استفاده شود، بنابراین حضور در این مبحث در واقع با یک تیر دو نشان زدن بود.
ما روش ساختن مشعل‌ها را پیگیری کردیم و دانشگاه آزاد هم از ما حمایت کرد، شاید اگر هزینه از سوی دانشگاه حمایت نمی‌شد به نتیجه نمی‌رسیدیم، ما سال ۸۸ کار را شروع کردیم و پس از ۸ سال توانستیم مشعل‌هایی بسازیم که دارای توان مختلف و مقیاس صنعتی باشد، یعنی ما از دانشگاه آغاز کردیم و محصولی که صنعتی است را تولید کردیم.
ما صبر کردیم و زمان گذاشتیم تا به نتیجه برسیم، تحقیق و پژوهش زمان‌بر است، نمی‌توان یک شبه به نتیجه رسید، ما باید به این فکر باشیم که فاصله دانشگاه و صنعت را کم کنیم و شاید برای این موضوع چند سال وقت لازم باشد.
ما بعد از اینکه گلوگاه‌ها حل شد دیدیم توانمندی وجود دارد و نمونه‌هایی که ما ساختیم دارای قیمت مشابه خارجی ۱۰۰ هزار دلار بود و پس از آن به سراغ ساختن سامانه رفتیم، پس از آن شروع به طراحی کل سیستم کردیم تا محصول نیمه صنعتی را ارائه دهیم.
* صنایع به دنبال کار آزمایشگاهی نیستند
فارس: به نظر شما چرا صنایع از محصول دانشگاهی استقبال نمی‌کنند؟
ساویز: علت این است که صنایع به دنبال کار آزمایشگاهی نیستند بلکه کار صنعتی می‌خواهند، وقتی کار صنعتی باشد حتما استقبال می‌کنند.
ما کاری ارائه دادیم که اروپایی‌ها هم تعجب کردند، صنعت قطعا از چنین طرحی حمایت می‌کند.
مشکلی که ما داریم این است که مدل تعریف شود و نیازها را به ما اعلام کند.
واقعیت این است که در حال حاضر در بیمارستان‌های ما ماهی ۴۰ میلیون تومان برای پیمانکار زباله در نظر می‌گیرند و نهایتا روزی ۳-۴ تن زباله بیشتر ندارند، پیمانکار به آنها می‌گوید که زباله را بی‌خطر می‌کند در حالی که آن را وارد زباله‌های شهری می‌کند؛تکنولوژی ما به راحتی می‌تواند زباله‌های خطرناک مانند پسماندهای صنایع ذوب‌آهن را امحا کند.
* گاهی به بن بست رسیدیم اما از پا نیفتادیم و مشکل را حل کردیم
ما یک کار جهادی و شبانه روزی انجام دادیم و حتی دستمزد نگرفتیم تا این طرح به سرانجام رسید و امیدواریم اهمیت این موضوع برای دوستان مسؤول هم روشن باشد.
کشورهای پیشرفته زمان و هزینه زیادی برای تحقیقات‌شان می‌گذارند، ببینید ما چقدر توان داریم که با هزینه کم و در زمان کوتاه توانستیم چنین محصولی را ه از صفر تا صد بومی است، تولید کنیم.
حتی وسایل هم از خارج نیاوردیم و خودمان تولید کردیم، به طوریکه محققان هیچ کشور دیگری نمی‌توانند نمونه آن را بسازند زیرا این کار به طور کلی بومی است و اصلا شبیه به هیچ نمونه دیگری نیست.
ما با دست خالی، خودمان را به جایگاه بالا رسانده‌ایم، شرایط ما را با کشورهای پیشرفته مقایسه کنید، ببینید اگر حمایت شویم چه کارهایی می‌توانیم انجام دهیم.
برای این محصول صدهزارنفر ساعت کار کردیم، مشکلات زیادی داشتیم و حتی بعضی مواقع به بن بست رسیدیم ولی مشکل را حل کردیم، بارها و بارها زمین خوردیم ولی باز ادامه دادیم تا به اینجا رسیدیم که امیدواریم نفع و سود آن به مردم خوب و لایق کشورمان برسد.
این را هم بگویم که کارفرمای این طرح سورنا ستاری معاون علمی و فناوری ریاست‌جمهوری بود، نهاد مجری واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد و مجری طرح نیز مرکز تحقیقات فیزیک پلاسما به نمایندگی آقای قرآن‌نویس بود که این افراد و رؤسای سابق و فعلی دانشگاه به ما اعتماد کردند و در طول اجرای طرح به نوعی ما را یاری کردند.